En toen was het uit met de pret. Na een middag van plezier op het ijs zat ik in de avonduren bij de huisartsenpost met een zere arm. Wat was er gebeurd? Na een middag op de ijsbaan tijdens een oefensessie curling ging ik onderuit. Ach, dat valt wel mee dacht ik nog, maar de waarheid is anders. Bij de huisartsenpost werd al gauw geconcludeerd dat mijn arm gebroken was en daar zit je dan als kenniswerker. Mijn arm niet meer kunnen gebruiken om fatsoenlijk te kunnen typen voor mijn werk, is toch best handig als je uitgebreide rapporten moet schrijven. Maar ja, hoe moet je dan verder? Na wat rond zoeken kwam al gauw het idee om eens te gaan kijken naar de mogelijkheid van spraakherkenning. Met spraakherkenning zou het voor mij mogelijk zijn om toch stukken te kunnen typen zonder het toetsenbord aan te raken. Dat klinkt handig, maar is dat ook zo? Mijn werkgever was bereid om hierin mee te gaan en heeft voor mij de software gefaciliteerd. Tijd om aan de slag te gaan!
Dit artikel is volledig geschreven met hulp van spraakherkenning. De gebruikte software is 
van Nuance en heet Dragon NaturallySpeaking premium. Na een redelijk eenvoudige set-up draait de software op mijn PC. Door een korte training te volgen ben je al snel in staat om de software te gaan gebruiken. Omdat ik in de IT werk zijn er al snel veel termen die in de dagelijkse Nederlandse taal niet gebruikt worden. Daarom ben ik gestart om de software mijn woordenschat eigen te laten maken. Om dit snel voor elkaar te kunnen krijgen heb ik een aantal documenten ingevoerd waarin ik veel kreten en terminologie heb gebruikt welke ik ook toepas in mijn rapporten. De software moet nu in ieder geval in staat zijn om de meeste woorden te herkennen die ik gebruik. Uiteraard kent de software op dat moment de uitspraak van de woorden niet, het is daarom zaak om in het begin heel veel autocorrectie te gaan gebruiken waardoor de spraak beter wordt herkend. Tot mijn verbazing loopt het heel soepel, met een aantal spraakcommando’s die woorden selecteren en vervolgens gelijk corrigeren, er komt geen muis of toetsenbord bij aan te pas. Als het woord niet herkend wordt, dan is er een mogelijkheid om het woord over te typen en op te nemen in de zogenaamde lexicon.
Het lastige is nu om vooral je gedachten de vrije loop te laten. Hierbij roep je constant de leestekens welke in de zinnen gebruikt moeten worden, iets wat heel erg onnatuurlijk voelt op het moment dat je hiermee aan de slag gaat. Het wordt dus zaak om je verhaal op voorhand enigszins in je hoofd te hebben zitten, voordat je start met het invoeren met behulp van spraakherkenning.
Vooralsnog moet ik over elke zin drie keer nadenken voordat ik deze zin dan werkelijk uitspreek en er een logisch geheel op mijn scherm ontstaat. Toch ben ik ervan overtuigd dat door te blijven proberen, te blijven uitvoeren, als ook te blijven corrigeren er een hele persoonlijke oplossing ontstaat waardoor het heel snel mogelijk gaat worden om snel een verhaal op papier te kunnen krijgen zonder dat dit getypt moet gaan worden. Spraakherkenning lijkt dan ook een oplossing om snel en doelmatig tekst te kunnen verwerken ondanks het feit dat ik ook in het bezit ben van een typediploma en de nodige aanslagen per minuut kan verwerken.